Η διαφορά ανάμεσα στην ομηρική και μετα-ομηρική χρήση του μέλλοντα, της υποτακτικής και της ευκτικής έγκειται στο ότι η προορατική υποτακτική δεν εμφανίζεται πλέον στην κύρια πρόταση. Για να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο, οι προαναφερθείσες κατηγορίες εξετάζονται μέσα σε κύριες προτάσεις, ακολουθώντας μια ονομασιολογική προσέγγιση. Οι αντίστοιχες λεκτικές πράξεις (speech acts) αναδεικνύουν το σημαντικό ρόλο πρωτίστως του ομιλητή και στη συνέχεια του ακροατή κατά την επιλογή των μέσων έκφρασης. Το γεγονός ότι η προορατική υποτακτική δεν εμφανίζεται πλέον στην κύρια πρόταση αποτελεί ένα συντακτικό φαινόμενο της κύριας πρότασης. Δεδομένου ότι οι δευτερεύουσες προτάσεις είναι πιο συντηρητικές, η προορατική υποτακτική διατηρείται ως δείκτης υπόταξης.
