Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η αποτύπωση των επιπτώσεων της Μικρασιατικής Καταστροφής στην εκπαίδευση. Οι επιπτώσεις αφορούν στην κτιριακή υποδομή, τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα, τη μαθητική διαρροή, τα έξοδα των σχολικών μονάδων και τα δίδακτρα. Από το 1917 και μετά, ο στόχος για τη βελτίωση της νεοελληνικής εκπαίδευσης άρχιζε να γίνεται απτή πραγματικότητα, η οποία όμως δε διήρκεσε για πολύ, καθώς μετά από την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, κατήργησαν όλα τα κεκτημένα των προηγούμενων ετών στον εκπαιδευτικό τομέα. Το 1922, η Μικρασιατική Καταστροφή μετέβαλε τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, γεγονός που δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον τομέα της εκπαίδευσης. Τα ευρήματα της έρευνας πρωτογενούς αρχειακού υλικού, μέσω της ποιοτικής ανίχνευσης τεκμηρίων, βεβαιώνουν τις αρνητικές συνέπειες που επέφερε η Μικρασιατική καταστροφή στην ελληνική εκπαίδευση με ποικίλους τρόπους, οι οποίοι αναλύονται συνοπτικά στο παρόν άρθρο βάσει των αρχειακών τεκμηρίων της Α΄ Δημόσιας Εμπορικής Σχολής Αρρένων Αθηνών
