Φθορές και Αποκατάσταση - Συντήρηση Έργων Τέχνης από Γυαλί

Abstract

Πριν την υιοθέτηση των συνθετικών υλικών από τους συντηρητές περίπου 50 χρόνια πριν, οι κολλήσεις και συμπληρώσεις στα γυάλινα αντικείμενα γίνονταν χρησιμοποιώντας ζωικές κόλλες, σελάκη (shellac), νιτρική κυπαρίνη, φυσικά κεριά όπως το κερί της μέλισσας και ο γύψος του Παρισιού. Τα συνθετικά υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς είναι το διαλυτό νάιλον, πολυοξικός βινυλεστέρας, πολυβινυλική αλκοόλη, πολυβινυλοχλωρίδιο, πολυβινυλοβουτυράλη, πολυουρεθάνες, ακρυλικά, κυανοακρυλικοί εστέρες, σιλικόνες, πολυεστέρες και εποξειδικές ρητίνες που σκληραίνουν σε θερμοκρασία δωματίου. Κάθε κόλλα έχει τα καλά και τα κακά της σημεία. Πολλές παραδοσιακά χρησιμοποιούμενες κόλλες είναι υψηλά χρωματισμένες, συρρικνώνονται και ρηγματώνονται με το χρόνο. Οι περισσότερες  συνθετικές κόλλες, παρόλο που παρουσιάζουν μερικές βελτιώσεις σε αυτές τις ιδιότητες, μειονεκτούν στη συρρίκνωση κατά τη σκλήρυνση, έχουν ανόμοιους δείκτες διάθλασης με το γυαλί ή είναι πολύ ασθενείς. Μερικές δεν μπορούν να θεωρηθούν κατάλληλες για γυαλιά βιτρό γιατί δεν είναι ανθεκτικές στο νερό.