Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η εξέταση των παιδικών συνελεύσεων (children's assemblies) και του ισότιμου διαλόγου (egalitarian dialogue) ως εργαλείων ενίσχυσης της εμπρόθετης δράσης των παιδιών. Ο προσανατολισμός αφορά τη συμμετοχή των παιδιών στην ομότιμη διακυβέρνηση (peer goνernance) της σχολικής κοινότητας. Η βασική θέση της εργασίας είναι ότι τα παιδιά αποτελούν ενεργά δρώντα κοινωνικά υποκείμενα του παρόντος και είναι ικανά να συμμετέχουν σε αποφάσεις του σχολείου. Ακολουθώντας τη λογική των κοινών, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην εγκαθίδρυση ενός πλαισίου στο οποίο άυλα αγαθά, όπως η μόρφωση και η εκπαίδευση, γίνονται η αφορμή ώστε οι εμπλεκόμενοι/-ες και δη τα παιδιά να συνδιαχειριστούν, να αυτο-οργανωθούν και να λειτουργήσουν ως κοινωνοί (commoners). Γι' αυτό, εξετάζονται μορφές διαλόγου και συνελεύσεων, οι οποίες είναι βασικές στην προάσπιση του δικαιώματος του παιδιού να ακουστεί και να είναι ενεργό στις διαδικασίες της εκπαίδευσης και της μάθησης, αναπτύσσοντας την υποκειμενικότητά του. Στα αποτελέσματα φανερώνονται οι προϋποθέσεις, δηλαδή, τα κρίσιμα στοιχεία των δύο επιλεγμένων εργαλείων για να συνδεθούν με το δημοκρατικό ιδεώδες και, εν γένει, με την ιδέα των κοινών. Τα στοιχεία αυτά είναι η αίσθηση της ενότητας, οι πιο ισότιμες σχέσεις εκπαιδευτικού και παιδιών, η ανάπτυξη της επικοινωνιακής δεξιότητας, η κοσμοαντίληψη και η λογική πίσω από τη χρήση των εργαλείων. Τέλος, προτείνεται η οπτική του παιδιού ως κοινωνού (commoner), αντί του παιδιού-επιχειρηματία, προβάλλοντας την ανάγκη για μια γενικότερη αλλαγή ηθικής και λογικής στη βάση ενός πιο ανοιχτού μοντέλου σχολικής ζωής.
