Ιστορικά σχολεία της ελληνικής διασποράς: Τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούρας

Résumé

Στη Μανσούρα, μια πόλη στο εσωτερικό της Αιγύπτου, κατά τον 190 και 20ό αι. ήκμασε μια πολυπληθής και οργανωμένη σε Κοινότητα ελληνική παροικία, που συ­νέδεσε την τύχη της με τα εκπαιδευτήριά της και τα χρησιμοποίησε για να επιβιώσει στο ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου δρούσε. Στο παρόν κείμενο παρακολουθούμε την πορεία των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Μανσούρας από το πρώτο υποτυπώδες σχολείο (1897) έως το μεγάλο συγκρότημα που στεγαζόταν σε εντυπωσιακές εγκα­ταστάσεις (1926) και παρείχε υψηλού επιπέδου σπουδές με: α. το αποκαλούμενο και ως «Εθνική Κιβωτό» και «Παναφρικανικό Φάρο» Οικοτροφείο (1929), και β. το εξατάξιο αναγνωρισμένο από το ελληνικό κράτος Γυμνάσιο (1931) με το ιδιότυπο πρό­γραμμα, στο οποίο συνδυάζονταν η κλασική εκπαίδευση με τις ξένες γλώσσες και τις εμπορικές σπουδές. Όμως , από τα μέσα του 20ού αι. η παρακμή των ελληνικών παροικιών στην Αίγυπτο επηρέασε -αν και με βραδύτερους ρυθμούς- και την παροικία της Μανσούρας και τα περίφημα εκπαιδευτήριά της. Τα οικονομικά προβλήματα και η μείωση του αριθμού των μαθητών οδήγησαν τελικά την Κοινότητα να δωρίσει το σχολικό συγκρότημα στο Αιγυπτιακό κράτος (1985).